week 9

Eej SWA’s

In het paasweekend zijn we voor drie dagen naar Swaziland gegaan. Dit is een land in Zuid Afrika dat in het noorden oosten grenst aan Mozambique.
We zijn op de vrijdag naar Swaziland gereden en gingen met in totaal 13 personen. Het is een trip van ongeveer 450 kilometer en hebben er daarom ook 5 uur over gedaan.
Ik en de rest van de jongens gingen eigenlijk maar voor een doel naar Swaziland en dat was: Quad rijden. Omdat we al vele goede verhalen over het quad rijden hadden gehoord, hadden we meteen tijdens het aankomen in een van de enige backpackers van Swaziland, een quad tour georganiseerd voor de volgende dag. Alle kritiek die de vrouwen hadden op ons, was niet genoeg om ons er van te weerstaan te gaan rijden de volgende dag. Omdat de vrouwen verder ook geen leuke dingen meer konden bedenken, gingen ze toch maar met ons mee.
Met tegenzin gingen de vrouwen na het besluit aan het zwembad liggen en de mannen gingen een flinke pot voetballen.

Die avond zijn we met z’n alle en swa Dave, de ‘gastheer’ van de backpackers op stap gegaan. Het was een dolle bedoeling, doordat we als enige blanken een tent binnen gingen en op Hollandse wijze de avond doorbrachten. In die tent is het dus nog nooit zo gezellig geweest….

Tijd voor echt mannen werk….

De volgende dag was aan gebroken en de mannen stonden, voor het eerst, als eerste klaar om te gaan. Iedereen behalve de vrouwen hadden wat oudere kleren aan gedaan, om eens lekker vies te gaan worden. We waren dus met een groep van 13 personen, wat betekende dat we in drie groepen konden gaan quadten. Wanneer je niet aan de beurt was kon je achter in de pick-up van de baas gaan zitten en legde je hetzelfde parcours af. Billen blauw dus aan het eind van de dag. Er waren in totaal 5 quad’s, waaronder een ‘mannenquad’. Het was een 350cc 4-takt 5 versnellingen quad, het apparaat schoot vooruit, het echte mannenwerk dus. Dit vond Ruudje nogal mooi, dus ging ook als eerste op pad. Maar omdat we met vrouwen waren, lag het tempo niet altijd zo hoog. De vrouwen hadden een beetje schrik op de matige 150cc quad’s wat resulteerde in de eerste botsing. Roxanne reed achter op de quad van Sebastiaan. De eerste schade was dus aangericht, een soort van pakkendrager hing op half elf. Vanaf dit moment gingen er nog vele schade gevallen meer volgen..
Na ongeveer 3km te hebben gereden, reed alweer Roxy met volle vaart (40km/h) tegen een boom. Deze frontale botsing resulteerde in een kromme as van een voorwiel, waardoor de reis met een zwabberende quad hervat moest worden. Niet alleen was er materiele schade, maar ook mensenlijk letsel. De bloedspoortjes gutste namelijk van het been van Roxy naar beneden. Het tweede schadegeval was dus geboren. Je snapt natuurlijk wel dat de baas van het quad bedrijf niet gelukkiger van ons werd.

Na deze twee ongevallen te hebben gehad, konden we onze weg voor een wat langere tijd blijven vervolgen. Het was natuurlijk zeer leuk om te doen. Ik probeerde wat gaten in de groep te creëren waardoor ik af en toe eens flink aan het gas van deze lompe quad kon gaan hangen. Na ongeveer 1,5 uur te hebben gereden was het tijd voor de volgende en moest ik de quad dus afstaan. Gelukkig reden we twee sessie, waardoor ik later op de dag nog aan de beurt zou komen.

Het derde ongeval. Tom, die buiten het oog van het publiek om, van zijn quad was gevallen. Hij probeerde namelijk een scherpe bocht met iets te hoge snelheid te nemen. Hij werd van zijn quad afgeslingerd en rolde een paar keer over de grond. Omdat de grond nogal rotsachtig was, haalde hij zijn elleboog open. Een gapend gat was te zien, met in het midden het wit van het bot. Haha. Pijn dat hij had joh. Eigen schuld, dikke….gat….

Kijkend vanuit de hobbelende, blauwe billen veroorzakende pick-up, waren we ooggetuigen van het vierde en het vijfde wat kleinere ongeval. We reden met een 50 km/h over een weg omlaag, die wat schuin afliep. Door de snelheid (?!?!) kon Linda de quad niet meer onder controle houden en reed met volle snelheid de greppel in. Ze kwam ten val en de quad kwam op haar terecht, wat enkele blauwe plekken en gekneusde ribben veroorzaakten. Behalve deze lichamelijke schade was er ook weer wat materiele schade. Ten eerste moesten we de quad uit een greppel van ongeveer 1,5 meter diep zien te krijgen. Dit viel nog niet mee, maar met vier man sterk lukte het uiteindelijk wel. Eenmaal de quad ‘boven water’ te hebben kon de schade opgenomen worden:
1: de plastic kappen waren aan vervanging toe.
2: een, een of andere, vlaggen stok was afgebroken
3: de knipperlichten hingen alleen nog maar aan de kabels.
4: ook weer een zwabberend wiel veroorzaakt
5: en ‘last but not least’ de linker spiegel was afgebroken.

Een behoorlijke waslijst dus…

Omdat Janco zo goed was om Linda te gaan helpen, maar vergat zijn quad op de handrem te zetten, was het vijfde ongeval geboren. De quad rolde van de helling omlaag en verdween in de greppel. Ter plaatse van dit ongeval was de greppel nog een stukje dieper, waarbij dus wat extra mankracht nodig was om deze quad te bevrijden. Gelukkig was bij dit ongeval geen lichamelijk letsel veroorzaakt.

Uiteindelijk konden we onze weg vervolgen richting een viewpoint. We moesten daarvoor over best een tricky stuk rijden en het begon tot overmaat van ramp ook nog te regenen. Het werd dus ook erg glad, dus je raadt het al… Er zaten al enkele gewonden achter in de pick-up, maar er volgende er nog een.
Door de gladheid kon weer Roxanne, die nog niet erg genoeg gewond was, de quad niet meer houden. Ze rolde om de een of andere vage reden achteruit de helling af. Omdat ze niet meer kon remmen stak ze haar been maar uit. Lekker slim dus, want dit veroorzaakte een gekneusde enkel. Eenmaal Roxanne en quad boven gekregen, werd de pick-up verder gevuld met gewonde. Haha…sjakies.

Dit was dan ook wel zo’n beetje het einde van de dag.
Kortom:
- enkele licht gewonden in vergelijking met Vietnam
- een handje vol beschadigde quad’s
- een vrij boze verhuurder, die trouwens zijn sigaretten aanmaakt aan het motorblok van zijn auto, of aan een quad.
- En het geld, dat we niet allemaal terug kregen. Gek he…

Schitterend, dat echte mannen werk…..

Tel de ongelukken zelf maar

De dag, na de geweldige quad dag, hebben we een tour door Swaziland gemaakt. Eerst naar een marktje, toen naar een volksdans en daarna zijn we naar een waterval gegaan. Omdat dit vrij cultureel is en niet echt met mannenwerk te maken heeft, heb ik hier dus ook niet veel bijzonders over te vertellen.

Aan het eind van de middag zijn Eefje, Jeroen, Sebas en ik alweer terug gereden naar huis. Dit omdat we de volgende dag gewoon weer aan de gang moesten met ons project. Want ja mensen, gewerkt wordt er ook nog…